Şimdi kelebek olmak vardı, tam da baharın ortasında
Yerde sürünürken bir ara, bakmışın gökte süzülüyorsun.
Mevsimlik yaşıyorsun aslında, mevsimlik seviyorsun.
Ne sevecek kadar geniş bir dünya ne de üzülecek kadar dost ediniyorsun.
Doğarken ölüyorsun aslında…
Düşünsenize…
Yeniden ve, yeniden doğuyorsunuz, iki kere yaşıyorsunuz aslında.
Acaba tırtıl olan hallerini hatırlarlar mı?
Oldu diyelim hangisinde ömür tüketmek isterler.
Ben tırtıl olmak isterdim mesela, biraz alçaktan bakmak… Sonra tepeden
Renkli olanı siyah-beyaz görürmüş; nasıl bir duygu acaba, bilmek isterdim.
Biz ahkâm keseriz değil mi yakışıklı ya da güzel olsak, o bilmiyor ki! Çirkin mi değil mi?
Kararsız kaldım acaba insan mı kalsam
Tırtıl nasıl yaşar ki, aklına gelir mi acaba öleceği, ya da tekrar doğacağı.
Bilse ne olurdu sizce, ben bilsem mesela, iki aya kalmaz kanadım olacak
Uçacağım sefalet bitti artık… Tanrı onlara ikinci bir şans vermiş, benim kaç hakkım kaldı acaba…
Tırtılın günahı kime kalır acaba ya renkli olanın sevabı vardır bir denge fazla karıştırmıyorum.

Islanır mıydım yağmur yağarken ya da üşür müydüm üryan toprak üstünde…
Neden insan olmak istemiyorum ben, yoksa yalnız mıyım?
Tırtıl sevebilir mi, kelebek erkek midir? Hangisi daha çok yalnız, ben mi?
Çiçek gibi rengârenk olmak vardı ama çiçek kıskanma nedir bilmez ki
Hatırlar mıyım ihaneti tırtıl olsam, ya da söyleyebilir miyim ona sevdiğimi?
Belki utanma sıkılma da yoktur değil mi, bu sefer söylerdim kesin. Peki, o ister mi?
Bir kelebeğin sevgisini,
Çok az zamanım kaldı. Hangimiz daha uzun yaşardık acaba, tırtıl mı ben mi?
Zaman neydi ki, çok uzun hayat sürmek mi, az zamanda iki ömrü tüketmek mi? size bıraktım tamam, konuşmuyorum.
İnsanlığını bil derler, kelebek neyi bilmek ister ki. Burada da bir sınır yok, kelebek mi olsam acaba yoksa tırtıl mı?
İnsan âşık olabilir mi, yalnız yaşamak nedir? O dediğim kimdir?
Bilmek isterdim, aslında sevmek isterdim…
…
Tamam, kabul ediyorum sevilmek isterdim.
Hakan Erbaş