ellerim boş
parmak uçlarımda devşirme bir sızı
avuçlayıpta tutamadığım düş arsızı gülüşler

dokunmalarım cehennem yanığı
koyun dolusu hiçler...


gölgem...


viranelerden topladım düşlerimi
tırnak tırnak kanatıp gölgeme yasladım hoyrat gülüşleri

gölgemden utanıyorum...

tunca kesilmiş dağ başı yalnızlığında
boş avuçlarımdan kana kana zehir zemberek bir ömrü içtim
yıllanmış zıkkım tadında...


avuçlarımdan utanıyorum

ilahlaşmış yüreklere sevda taşıdım kul ferasetinde
köle pazarlarında zincirlere vurulup akçesiz satıldım

dört duvar ilahsız mabed koca şehir damsız
sunağında boğazlanmış sıralı envayi düş ölüleri imansız

çözüldü canımdan bedenim leş...

mahçup bir çift söz bir damla yaş
içimdeki kıyamete urba biçebilseydi yakarışlarım
sus giyerdi
dudaklarıma abanmış pür çıplak dualarım

çürüsün dökülsün dilim
utandı dudaklarımın kıyısında titreyen aminler...

Hasan ODABAŞI