Hiç anlamayacağına ve hatta umursamayacağına emin olsam da yazmak geldi içimden.
Keşke ben de bir kez yaşartabilseydim gözlerini bir kez de benim için ağlayıp üzülseydin…
Sende bana muhtaç olup bensiz nefes alamasaydın
Sabah uyanır uyanmaz başlayıp uykuda bile beni düşünmeden duramasaydın..
Benim gibi sende kaybetmekten korksaydın
Başkalarıyla olabilme ihtimalim seni de çıldırtsaydı
Sende benim sana ait olduğuma benim inandığım gibi inansaydın
Seninde tek hayalin, tek amacın, tek sıkıntın benimle olmak olsaydı
Her moralim bozuk olduğunda azarlamak yerine yanımda olsaydın hiç değilse bir kaçında ...
Senin açıklayamayacağın sıkıntıların olduğu gibi benimkilerinde olabileceğini;
Sadece naz kapris için değil de gerçekten dertlendiğim için yanımda olmanı istediğimi anlasaydın…
Yaşadıklarımın benim için pek kolay olmadığını paylaşmak için bunca yıldır seni beklediğimi düşünseydin bir kez de kendini benim yerime koyup da…
Benim herkes gibi olmadığımı hatta olamayacağımı fark etseydin
Yada ben de senin gibi umursamaz olsaydım…
O zaman ne ben bu kadar yorgun, bitkin, umutsuz olurdum ne de sen.