’Aşk, sabahlara kadar uyumayıp şiirler yazmaktı düşümdeki sevgiliye ölmeden önce’



ne güzel şeydir zindanda
zorlu bir aşk senden önce
mezardaysa gökleri yarıpta
hemen ardına ölmek, o gece
ne güzel şeydir zindanda

ne hoş şeydir nefretsiz ölmek
haksızlıkla mücadele ederken
elinde tek kalan yırtık gömlek
koltuğunun altında beyaz kefen
ne hoş şeydir nefretsiz ölmek

ölümün şaşkınlığı ne içtendir
aynanın karşısında gülerekten
yalnız kalınca çığlıklar derindir
bilhassa canertesiyse günlerden
ölümün şaşkınlığı ne içtendir

zannetmem amaçsız yaşanmaz
marifet saymam amma hocam
her gün feryat sabır dayanmaz
beyninin içinde titreyen yaşam
zannetmem amaçsız yaşanmaz

ölüm döşeğinde bir yaralı can
zevk almamış dünyada ruhuyla
hayıflanır yüreği kırışmış insan
doğru söylüyorum hakikat adına
baştan ayağına anlatıyor yalan
ölüm döşeğinde bir yaralı can

görürsen diğer tarafı ölmeden
aklın değil ruhun kaybolmuşsa
dilin tutulur da konuşamazsan
girme kimseyle ölüm arasına
deme nereye daha erken saklan
karışma yeniden doğmak adına

...karışma ölüm aşkına...



Alper Tunga Karakoç