Aşkına adadığım can göverir toprakta
Fizana çeker sıcak gözlerin ruhumu

gölgem durur örsünün üstünde
ez dur süzülen yaşları
ki hayat nağmesi gönlümün
her gün ibriğinden
mısralara dökülen





alnıma koy ellerini
varlığınla yokluğunu kaldır aradan
ayrılıklar dallarımı sarsar
duman çökmüş puslu dağlara benzerim




mavi tana bezensin her yer
ölümcül sevginle kutsa beni ne olur
kanımda tutuşsun aşkın
içre içre perdelensin




bir bakış ki
debreşir sükûtum mâverâya
ırmaklar çağlar
aydınlanır nehirler yakamozla
gurbete çeker öbürümü
alın yazım güller; ümitlere derlenir
aşkınla zerremi arşâ asarım




o davet ki soylu hayatın ağır bedeli
içimde zembereği kırık kör düğüm
sır sofrasında durulsam ne olur
durulmasam ne!...




elveda sevgilim
sonsuzu muştuluyorum bu defa sana
sevda toyuyla sığmadım dünyaya
ölüler şehrine seferdeyim
yamacına sürülsem ne olur
sürülmesem ne!