Ne değildi sevmek
Omuriliğin çatladığı yerde beklemek mi ?
Kafa sallanırken uykulu açlığa
Ve birikmek için toprağında su olmaya...


Baş aşağı düşen düşler sızıya çakılırken

vuslat-ı başka aşkta o belki

ya kordon boyu Eylül uzağı

ya kara boyu an tuzağında



Demirlemek sonra hiçliğe…
Değildi sevmek böyle


Düşmek mi göğe perçinli ses ile
ömür çıkarması Ay’a
Kalk - san - kalk
gerçek çaput bağlanmaktan yaralı …
dilek ağacı biçareliğinden


Sonra öpmek inada
hani sahipken soylu duyguya

Kaçırdığı yerde yosma kahkahası bir durak
bir durak daha
daha bir durak


…


Değildi sevmek böyle
öz ! Et - sanrı sancılı
Dokunduğunda sımsıcak buz
Baktığında lâlliğine çöl kıyas


Sonsuzluğuna hibe, varlığının yitimi
Bozulan yeminlerin yeminsiz tanığı




Neydi sevmek böyle ?
Değil olanların önünde eğilmek …
boynu kıldan ince sınanır sabır
kılıç ucu lekesi cinnet batağı


beklemeyen görmez gelmeyeni
kaçtığını, bahaneye sessizce
bakma aynalara sen
içi göstermez



sen, gel – ince meâl şiirde
sen gelince kalkacak ünlem
hayıflar deminden azade
su alsa da batmadı
insanlığında yürüttüğüm söz
yara karamda

...



şimdi eylül anın

ve dahi yaşadığın

ifrit iblis sancın tutsa da ...










Şükran AY