Suskunluğumun son perdesini kaldırdım
Kalem oldu parmaklarım
Yüreğim dolusu hasret
Sana dair her söz

Sen Ege’nin deli mavisi ben sert rüzgârı
İki çılgın yürek

Geçmişim ve geleceğimde ’sen’ yazılı
Ihlamur kokulu kadınım

Say ki tren istasyonunda gece vardiyasında çalışıyorum
Biraz sonra sona erecek görevim

Sen beklediğim son yolcum

Çeşitli açılardan çekilmiş
Alışılagelmiş insan manzaraları
Siyah-beyaz film karelerim
Taradığım her alanda mutsuz kadın ve erkek
Çocuğunun elinden sımsıkı tutmuş sinirli bir anne
Bir kenarda sürekli konuşan ve gülümseyen bir adam

Vagonlar dolusu özlem çaresizlik kimsesizlik
Bir köşede elinde valizi
Unutulmuş ürkek şaşkın bir genç kadın
Başka bir peronda yolcusu gelmeyen küskün bir adam

Mutluluk ve mutsuzluk kol kola
Çok kalabalık

Nefes alamıyorum
Dışarı çıkmalıyım
Gözlerim nemli yutkunamıyorum

Ağzımda yanmayan sigaram
Her zaman sığındığım bahanem

Çakmağımı unutmuşum

Merdivenlerde çarpıştığım yolcuya işaret ediyorum
Uzatıyor sararmış izmariti

İçime çektiğim senin ten kokun

Ben suya hasret gece yolcusu
Sen yüreğimdeki yangın

Farklı kadınlar değişik mekânlar
Kısa dar alanda çarpışanlar
Aklımda kalmayanlar

Anla be güzelim toprağıma düşen son cemresin işte

Çiçeklerin dilinde bir tek sana yazdım
Hep sana yazacağım
Nar çiçeğim amber kokulum
Her şiirim sana özel

Senden öncesi ve sonrası bil ki kocaman bir yalan
Kördüğümü birlikte çözeceğiz
Biraz sabır ve zaman

Son trenden son yolcu inene kadar her akşam
O istasyonda seni bekliyor olacağım

Serseri ruhumla seni
Yalnız seni sevdiğimi hâlâ anlamıyor ve inanmıyorsan
Bu kocaman aşkı yalanlıyorsan
Bu da senin kalpsizliğin olsun
O da kabulüm

Bütün çiçekleri iliştir göğsüne
Yıldızları ben takacağım saçlarına
Sen yeter ki gel

Biliyorum sonunda geleceksin
Son trendeki son yolcum

DENİZ_DERYA35