1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
927
Okunma
Garip bir rengi vardı yalnızlığın
Bir yakınlaşıp bir uzaklaşan
Göremiyorum nasılda
Usulca kaynaşıyor ufuklarda
Yeni gibi, hiç bitmemiş gibi
Hep yanıbaşımda,
Dünüm ,bugünüm gibi
Silinmiyor renkler yalnızlığımdan..
Evet, bazen siyah
Bazen derin kuyular kadar siyah
Dipsiz uçurumlar kadar
Görebiliyorum,kırmızı bazen
Kan kırmızısı
Toprak kırmızısı
Bir nefeste uçmuş kuşun kırmızısı
Ve bembeyaz sonra
Köpük köpük dalgalar kadar beyaz
Genç bir kızın hayallerindeki
Gelinlikler kadar beyaz
Huzurlu, sonsuz...
Evet,garip bir rengi vardı yalnızlığın
Bir yaklaşıp bir uzaklaştı
Şimdi bulamıyorum cevabımı
Yalnızlık mı özlem mi bu
Geçmiş mi yokluk mu
Zamanla yokoluş mu
Aynadaki aksim gibi
Yalan mı söylüyor sıcacık gülüşler
Belli belirsiz öpüşler...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz