Bulgaristan da doğmuş yıllar önce.
Türkiye’ ye göç etmiş evlatlık verilince.
On beş yaşında babasız kalmış ölünce.
Ne çileler ile boğuşmuş kendince.

Ölür diye göndermişler askerlik ocağından
Komutanları ümidi kesmişler yaşamından.
Üstüne titremiş annesi tereyağı ile balından
Kendine gelmiş, şifa bulmuş Yaradandan.

Adı Selim. Benim babam masmavi deniz gözlü..
Sert görünümlü ,çatık kaşlı, şefkatli açık sözlü.
Kalbi memleket hasretinden yanmış kor közlü.
Çevresinde çok seviliyordu babam.hep güler yüzlü.

Artık babam yok.. Yaradanına kavuştu.
O an bizim için hayatta her şey boştu.
Yüzü sanki bize gülümsüyordu çok hoştu.
Ruhu bedeninden sessizce kainata uçtu:


Sessiz bir Ölümdü onun bu son anı..
Öyle denk getir diki evinde son zamanı.
Yaşatmadı bize,kimseye çileyi buhranı.
Dinleyerek ayrıldı aramızdan yüce Kuranı.

Bu şiir evladın babasına son hediyesi..
Ölüm ayırdı bizi çıkmıyor artık sesi.
Sessizce uçup gitti ruhu, ve nefesi.
Geride kaldı onu çok seven bir ailesi.