Hadi gel bana,
Beni seven kalbini, alnından öpeceğim.
Getir bana düşlerini,
Gönlümün duvarlarını onlarla süsleyeceğim.
Yeter ki gel!
Ben seninle bulutların üstünde bile yürürüm.
Bütün güzel çiçekleri halı yaparım ayaklarına...
Sıcak denizlere kar yağsa da,
Umurumda değil artık!
Uzat elini tutayım.
Bedeli yanmakta olsa razıyım ateşlerde
Hasret uğrasa da fark etmez.
Ruhumun aşina olmuş sisli dağlarına.

Ve donar ay,
Gecenin puslu yalnızlığında.
Uçuruma karanfil düşer sessizce, kimseye görünmeden.
Çatlar karanlık...Dayanmaz bu çığlık rüyasına
Rüzgar alıp götürür dökülen yaprakları,
Umutlarımı kökünden koparıp attığı gibi.
Gururdan yapılmış gemiler geçemez,
Sevda boğazını.
Batar hemencecik daha yükünü bile boşaltmadan
Hem sevgi! kalbe ağırlık yapmaz ki

Sana son bir şey söylemek istiyorum.
Sözümü iyi dinle!
Çünkü bu güneşi çalınmış, umutlarımı kurşunlanmış
Hayalleri kelepçelenmiş, kan kaybeden gençliğimin
İlk ve son kez söylenmiş sözüdür;
SENİ SEVİYORUM...

Mersin - 11.03.2004
Hüseyin Özbay |