Hem uzak bir o kadarda yakın olmak.
Bu duygunun nasıl birşey oldunu.
Bilerek yaşamak.
Ben derimki herşeyden daha zordur.
Ne istedini ne yapmak istedigini bilmeden yaşamak.
Tamam ben biliyorum dersin.
İdaallerim var amacım var dersin.
Bir bakarsınki!!
Kocaman bir boşluktasın.
Kendini labirent;icinde bulursun.
Dolaşırsın acık bir kapı arasın.
Güzel bir yürek arasın.
Öyle bir yürek olmaliki..
Senin icin carpmalı.Seni sevmeli.
Seni özlemeli.
Sana sadık kalmalı.
İşde bu son söz alip götürür seni bir yerlere.
Acabalarla dolaşırsın.
Acaba beni terk edecekmi.
Terkedişleri o kadar cok benimsemişsinki.
Avuclarında tuttugun sadece endişe ve korkudur.
Yalnızlık bu kadarmı korkunc.
Bu kadarmı ürpertici.
Bazen yalnizliginla övünürsün.
Oh be dersin.
Kafam rahat.
Söyle bir başımı dinleyegim.
Sence öylemi???
Kocaman bir kalabalıgın icinde yalnız ve zavallı hissedersin kendini.
Kendini avutursun.
Ama bu sence sadece kendini kandırmak degilmidir bu.
Yalnızlıgından kurtulmak icin dışarılara kacarsın.
Kalabalıgın arasına dalarsın.
Ama kulagına gelen sadece ugultudan ibarettir.
Güzel bir söz,hoş bir bakış,tatlı bir tebessüm.senin icin carpan bir kalp.
Hangimizin hayali deyildirki?
İnsanlar umutsuz yaşayamazlar.
Diliyorum her insan mutlulugu yakalasın.
Sevsin sevilsin.Cok mutlu olsunlar.
Rabbimden tek temenim budur.