Kulaklarım sağır artık hayatın bütün haykırışlarına
Kavalımın her bir notasına sıkıştırılmış sesin
Gözlerimde bir sis var,görünmez olmuş artık hayalin

Dokunduğum her resmin düşüyor ellerimden yere;
Kana bulanmış ellerim,yürek perişan bir halde!

Garip bir yaşam düştü payıma
Ve yüreğime akıl almaz sancılar pay edildi
Omuzlarımı silkeleyip atmak istediğim her acı
yapıştı bağrıma
Bir daha hiç çıkmayacakmışcasına

İnleyen her gecem hesap sordu yüreğimden
Hükümsüzdü dil,ellerim hükümsüzdü
Kesilecek tek cezam;
Hayata sarıldığım kollarımdan olacaktı

[Ve geçmişimde kalan tek gerçeğim
’Annemin sardığı küçük kızı’ kalacaktı]

Belki de hiç yaşanmamış sayılacaktım
Belki hiç ağlamamış,
ya da acının ’a’sına şahit olmamış...

Ama sen hep ’kavalıma haps edilmiş
Ben ise payıma düşen hayata yanmış olarak
Yumacaktım gözlerimi yaşama
Ölümle tek farkım şu olacak ki sevdiğim;
Sanki hiç doğmamış gibi ahirete açılacak
hayat boyu ’seni’ gören gözlerim...