GİDİŞİNDEKİ YÜZÜN

Biliyor musun göçmen kızı
Ne zaman görsem düşümde seni
Utanırım sanki suç işlemiş çocuk misali

Mahcubiyetim niye bilmem ama
Melül-mahzun olurum da her uyanışımda
Anlatamam derdimi kimselere

Yani hayra yormaya çalışsa da biçare gönlüm
Uyku girmez bir türlü yorgun düşmüş gözlerime


Asılı kalırken zifiri karanlıklara hasretin
Soluk bir resim gibi yitik yaşanmışlığım canlanır tavanda
Sonra mazi canlanır da hayalimde
Hatıralar içinde sen gelirsin aklıma

Ve bilmem kaçıncı kez ağaran pencerelere yüzünü çizerim
Çizerim ya benzetemem bir türlü sana

Meğer ne zor zanaatmış sensizliğe alışmak
Ve ne zor şeymiş zamanı sensiz yaşamak

Sonra hasretin sarar dört bir yanımı

Hasretin ki yüreğimde bir ok
Hasretin işlenir belleğime nakış nakış, ilmik ilmik

Aklım beynim karma karışık
Yüreğimse kalbur misali delik deşik

Yani senin anlayacağın güzelim
Aşkım ve gururum vuslata pranga
Duygularım yaşanmışlığıma yenik

İşte bu ahval ve minval üzere
Yalnızlığın kol gezerken odamda
Dinmez bir türlü gönül sancılarım

Teselli vermez de çeşit çeşit resimlerin
Seni düşünmekten çıldırır yine baş ağrılarım

Yani sözün özü göçmen kızı
İçimde hala sana ait bir sızı
Yüreğimde yara kaldı gidişinde ki yüzün

KAŞİF KANİ ERTÜRK Eğitimci-şair-yazar
Sarıkaya şair ve yazarlar derneği başkan yardımcısı