Somut bir yalnızlık var avuçlarımın kanayan yanında
Ve sol yanımda akıl almaz bir sancı darbelerimden ötürü...

Bir ağrı hissediyorum hayallerimin ’sen’ kısmında
Koca bir sis gözlerimde ve yüreğimde bir fırtına...

Tutamıyorum artık ellerimde hayatı
Omuzlarıma yüklediğim her yük yavaşlatıyor adımlarımı

Bir ara küsüp sırtımı dönüyorum kalemime
Sonra yürek daha büyük acılara gebe kalıyor
Ve yalnızlık bir dağ olup büyüyor içimde...

Gözle görülür oldu artık gecelerimin zulümkarlığı
Yıldızlarımın kanı damlıyor;her ay ağladığında avuçlarıma

Aynalarla dostluk kalmadı aramda
Önceleri pencereme usul usul yanaşan yağmurun damlaları
Şimdi fırtınayla karşık seni vuruyor pencereme....

Ya da artık vicdansız yürek,suskunluğunu yitiriyor...
Haykırmak istedikçe kanıyor yüreğim
Susmadıkça,sus/uyor yürek sana

Sen akla düştükçe bütün anılarım yanıyor hayalinle
Yürek ağırlaşıyor bedende
Omuzlarım taşıyamıyor seni...

Gökyüzümde kan gözlerimde yaş kalıyor
Ve rüzgar ısıtıp ısıtıp seni koyuyor önüme...