ipek ibrişim koptu bağından..
koza ördü sabırla ipek böceği..
ölümü bilsede bu yolundan...
şal oldu örüldü bir köçeğe...

onurlu olmaktı gayesi..oo bir ipekti...
ne anlardı aba yı post bilen..
nazende inci teninde kan lekeli...
korkaklık dile getirdi..sen yalakalığı dilen...

kısacık ömürdü ödünsüz gururundan...
tırtılken kelebeğe dönen prenses...
yeterdi dut yaprağı temiz nefsini doyuran...
zehirlediler ağacı çaresizdi aldığı son nefes...

zaman zehir zembelek anlara kurulu..
yürüdü ipek halılarda başı dik...
ışığında şakıdı sesler ise dururydu...
dönüp baktıda zamana...dedi yok edilen bizdik...

zehirli şarmaşıklar sırnaşıktır zaten...
sarmalında ağular yapış yapış akar...
edepsizse diller dinlemem dilinden biten...
ezer geçer acımaz zaferidir sözünden akan..

bir ipek böceği kısa zaman görev yolcusu..
mutluluğundan saçan en temiz saf duygusu...
eller üzerinde tutulan bir prenses gömülür...
bilselerki!!bir ipek böceği ölür bin ipek böceği görülür...

zehir üreten karadullar..siyah ve de püsküllü...
keskin kılıç sallarlar..ağındaki tutsağa..
bir zavallı güç savaşı..kazanılsada kayıplı..
BİN İPEK BÖCEĞİ GELECEKTİR!!VERİMLİ TOPRAKLARINA...

...İÇ SESLERİM....EMA