hasretinle her gece ben kahroldum sevgilim
canım acıyor kalbim sancılar da bu gün
bir kor düştü yüreğime ne olur gel artık
teninin kokusunu güzel yüzünü özledim sevgilim
her gün biraz daha sabrım tükeniyor
bir çocuk gibi ağlıyorum
çok uzaksın sevgilim bu hasret beni
yavaş yavaş ölüme götürüyor .


Tut ellerimden sevgilim koş bana
sar kollarına ne olursun gel
sevgi bu anlatamıyorum
kelimeler cümleler anlamaz beni
bir tek sen anlarsın halimden
ne olur gel artık
şiir bile yazamıyorum elim kalemi tutmuyor bu gün
kalemim hasret kokuyor sevgilim hasret



bu sensiz hayatın bir zindandan farkı yok
yalnızlığa terk edilmiş bir mahkum gibiyim
saatler günler bir asır gibi geçmek bilmiyor
içtiğim sigaralar bile artık beni avutmuyor
bu gün odam hasret kokuyor hasret sevgilim
hüzün sarmış dört bir yanımı

bu gece çok uzun sabah olmayacak sanki
ruhum çekiliyor sevgilim gel gel artık
sen gelmeden hasret sancılarından
ölüyorum sevgilim ölüyorum hasretinden.



yazılış tarihi 22/ nisan /2012
Ömer karagöz