Harabat oldu, benim tek durağım,
Ondan özge değil, kimse bana yâr!
Alındı elimden, rana çırağım,
Oldu bana her şey, tamam karamsar.


Kurtarmak ne mümkün! Bundan bendeni,
Zira sarmış bu mey, garip bedeni,
Bir de olmazsam, bu cihanda deni,
Belki olur o ki, bana berhudar.

Ama hiç zannetmem, böyle bir şeyi,
Çıkarmak gerek içten, o şuh meyi,
Bir de atmalı, rana teşneyi,
Bulurum belki, yaşamı manidar.

O da olmaz bence, inanmışım buna,
Boyamışım nice, bu teni huna,
Bırakırsam ki, bana pek dokuna,
Ve olur CEMİL, mütemadi gam-kar.

KÜZÜK OZAN (CML DMR)
AHH HATİCE’M’DEN

LÜGATÇE:
HARABAT: Meyhane.
RANA;Güzel.Şirin. Latif.
ÇIRAĞ:Kandil. Mum gibi aydınlatma aracı.
BENDEN:-BENDE-:Kul. Köle.
DENİ: Alçak. Alçaklık. Adilik.
BERHUDAR: Mutlu. Emeğinin sonucunu alan.
TEŞNE: Hevesli ve arzulu. İstekli, isteyen.
HUN:Kan.
MÜTEMADİ:Sürekli. Devamlı.
GAM-KAR: Kederli. Üzgün.