Sulusepken bir gece..

Bir çarşaf gibi yaymak geceyi
bütün hüzünlerin üzerine
sonra karbeyazı düşler kurmak
unutmak için her şeyi
ve doğmak yeniden..düşdenizim böyle dese de..
biliyorum yine karanfilli yıllar gelip dayanacak kapıma
kadrajına sığdıramazsam eğer içimdeki boşluğu!!
ya
süpürürsün bir sabah gün doğumunda
ya da
kütükten düşürürsün adresi

Hangi mevsimin hangi iklimindeyim kim bilir..

süresiz ve dönüşümsüz bir mevsim bu..kıpır, kıpır,şaşkın..
kırılgan nehirler gibi.üstelik
Hava da ince ince bir yağmur bu gece istanbul
sokaktan şekil şekil, biraz umursamaz ve suskun,
fakat kimi acaip kederli insanlar geçiyor.
Hanginiz benim aranızda?
Hiç biriniz benim yerimde olmak istemiyor mu?
Fakat olsun, yine de memnunum halimden..
bütün duyu organlarımın uyumlu bir orkestra gibi rüzgarın denetiminde
olması güzel değil mi?..

Bu öğlen bir kediye sarılıp ağladım vaktinden önce..

ah! işte böyle hep dokunalım birbirimize..akşam kuşları uçuşurken..gün
inerken kente..yel eserken..deniz köpürürken’..hiç bitmesin gece..saçlarımız uçuşsun,
koşturalım içimizdeki çocukluğu.


’Anımsadıkça susuyorum
kaşı kara gözü ela hayal kırıklarımı’..