Ağlıyorsun..
Çapaklarına bile değer biçtiğim kirpikleri,
Akan rimelinle beraber
Gözyaşların öpüyor şimdi gözlerini..

Kıskanıyorum..
Gözyaşların yanağına değince,
Boynundan koynuna doğru süzülünce hele..
Canım yanıyor..
Mendil satan çocuklar ölüyor sanki ağladığında,
Peçeteler eriyor saklandığı poşetlerinde hızlıca..
Ya da kilitlemişler gibi
Hiç birinin paketini dahi açamıyorum,
Ellerim titriyor;
Çaresiz kalıyorum..

Gözlerine dokunmak istiyorum sonra,
Beyaz mendil yaptığım ellerimle gözyaşlarını silmek..
Ellerimi bu bahaneyle de,
Gözlerinle öpüştürmek..
Ama ellerim acıyor gözaltına girince,
Asit gibi yakıyor parmaklarımı yaşların..
Önce parmaklarım,
Sonra da bütün bedenimle;
Eriyorum..

Ağlıyorsun..
İşte o zaman;
Bir fıkra olmak istiyorum seni güldüren
Ya da bir masal,
Sonu mutlu biten..

Ahmet Kastancı