Bilirim, daha güzel baharlar yaşanacak,
Bu telaşlı köhne kentin caddelerinde.
Ateşli aşkların dumanı gökyüzünü boğacak.
Her veda, sararan yaprak gibi sarı.

Sarı mıdır yoksa ayrılığın rengi?
İçime çektiğim her nefeste sen varsın,
Ayrılık bu olsa gerek,
Seni çekip çekip bırakamamak,
Seni içime çekip boğulmak.

Sabahın soğuğuyla buhar olur gidersin
Ya da ben seni camlara buğu yapar,
Üzerine aşk şiirleri yazarım,
Sonra sen yavaş yavaş kaybolursun.

Artık ben seni demli bir çayın buharında,
Fırından yeni çıkmış ekmeğin buğusunda ararım.

Kahpece gülüşleri var bir de kör sabahların,
Her sensiz uyanışımda kulağımda acımasız kahkahalar.

Her nefes verişimde korkarak veririm,
Acaba seni mi çektim içime.
Yoksa aynı havayı mı soluduk.

Aynı yıldıza bakarız diye geceleri,
Her yıldıza tek tek bakardım.

Akşamları arnavut kaldırımlarında yürürken,
Ayağıma takılan taşları bile sen sanırdım..