Keşke başta iyi anlaşsaydık keşke hep beraber olsaydık
Keşke bu gün bizim günümüz olsaydı da davullar zurnalar eşliğinde eğlenseydik
Ama şimdiden sonra olmayacak böyle bir şey olamayacak
Çünkü ne sen beni görebileceksin ne de ben seni
Hani düğün denen bir gün var ya bizim hayal ettiğimiz ve maalesef yaşayamadığımız
Hani erkeklerin siyah giyinip kızların beyaz giyindiği gün
Ve hani bizim bugünü yaşayamadığımız ve bir daha hiç yaşayamayacağımız
Hani düğün denen beni şuan ismini duyduğumda maaf eden gün
İşte biz şuan o günün tam tersini yaşıyoruz
Senin siyah giyinip benim beyaz giyinmem gerekirken
Sen beyaz giyiyorsun ben siyah
Sen toprağın altındasın da ben sanki üstünde miyim sanıyorsun!!
Benimde toprağın altındakilerden bir farkım yok yaşıyorum ama ölüyüm
Sanki sen gittin ben seni takip ettim. Şimdi hayattan hiç zevk alamıyorum
Dedim yaa yaşıyorum ama ölüyüm
Şimdi renk kavramının ne demek olduğunu unuttum hatırlamıyorum bile
Benim için sadece siyah var sadece siyah sadece siyah
Eskisi gibi renkli bakamıyorum dünyaya artık tozpembe dünya yok yok artık
Hayallerim bile dumanlı o tozpembe hayaller beraber geçirdiğimiz yıllarda kaldı
Dünya karardı senin gidişinle her yer simsiyah her yer kapkaranlık
Artık buralara gün doğmuyor hep gece hep karanlık hep siyah ve duman
Artık yerimi yurdumu unuttum hani eskiden sen nereye gidersen oraya giderdim ya Aslında yine öyle yaptım değişen bir şey olmadı
Sen gelişi olmayan bir yolculuğa çıktın bende sana yakın olmak için arkandan geldim sırf sana daha yakın olmak için
Ama sana şu başında ki mermer taşından daha yakın olamadım olamadım
Toprak bile daha yakınken sana
Kavuşamıyoruz birbirimize aramızda bir avuç toprak varken kavuşamıyoruz kavuşamıyoruz
Kısaca sen altındasın ben üstünde
Yaşayan ölü olmak çok zor hele bir de sen yoksan
Dayanamıyorum artık ne sensizliğe ne de yaşayan ölü gibi dolaşmaya
Bende geleceğim yanına kısa sürede dayanamıyorum

Elif Gizem EREN