baktım bulamadım gölgeni
ne bu şehirde ne öteki
ayak ucuna uzanıp yatmış
bir köpek gibi uysalım
iyi şair iyi eş iyi ölü
hepimiz paramparçayız şimdi

başımda dönme dolapları
yalın ayaklı çocukların
saçları eski günlerin diliyle
sokak başlarında dolaşık
topaçları çeviriyorduk
her birimiz bir köşede sıkışık

mevsimi değildir diye
soramadım gözlerine yarin
bu bulutlar gidince üstümüzden
kırkikindiler ne yanına düşecek
yeni eski mermer lahitlerin
kuş yemliğini her yanıma koyun

parmağında uyuyakalmış
uçuçböceğiyim belki
çok eski zamanlardan beri
bir ninninin makamı
uykusuzların diline düştü
sev beni sev beni sev

yahut ahretliği göğsünün
gümüş bir kolyedir hep derim
sen benim şansımsın
bundan sonra ben senin
şanssızlığının tek sebebi
bal yapamaz eşek arısı

eskiyen taş olur kum olur düşer de gider
pimpirikli adamların adımlarından
esmere çalan bulutlar düne yanınca öyle
koşarak uzaklaşıp giderim kendimden
varır uçururum gölgemi fütursuzca
ardımdan küfreden kadınların dudaklarından