Kahır kervanlarında can dizi dizi
Kirpik yağmurlarında kor kor damlalar
Asırlık törelerin sancısıyla
Gücü yetmez ne şimdiye ne de sonraya

Oysa o karlı dağların dostudur
Gurbete uzanan yolların yolcusu
Bir güvercin kanadında taşınan
Hasretin bin türlüsü
Umudu gelmeyen yarınlarda
Umudu usanmaz uslanmaz sevdasında
Yüz vermez ölüme koynuna almaz ihaneti
Toprak nasıl bereketlenir
Nasıl yeşil baharda canavar kesilir
Onun sabrı da öylesine korkunçtur
Çünkü o kahraman olmaya mahkûmdur
Kısacası anadır kadındır
Candır canandır
Ve de ölümüne vardır


Gün erkenden uyanır onun için
Daha düşlerinin bedelini ödemeden
Borçlanır hayallerine
Can damarında beslenir yorgunluğun acıları
Her ne çekerse
Bir kenar süsü yapar geçer ömür defterine
Ve yürür gider pervasızca yüreğinin peşinden
Suskun bir sızıdır içindeki taş dilsizliği
Yorgun bir gönüldür avutmayı beceremediği
Oysa o gökyüzündeki güvercinlerin uçuşunu bölüşür
Gözlerinin enginliğinde
Yeryüzünde toprağın bereketiyle boy ölçüşür
Yüreğinin sabrıyla
Yaşamdaki ustalığına bakmaksızın
Bir yama gibi dokunur
Çünkü kahraman olmaya mahkûmdur
Kısacası kadındır anadır
Candır canandır
Ve de ölümüne vardır

Ne türküler değiştirebildi onun yazgısını
Ne de yaşadığı zaman kayda aldı arzusunu
Bir zincir gibi bağladı yüreğini sevdalara
Bir yangın gibi dağladı yüreğini acılarla
Dilsizliğin tuzağında yarınların uzağında
Sessiz bir yakarış olarak kaldı
Sürgün geldi zamanın ötesinden
Sürgün gecelere kilitlendi
Oysa misli bulunmaz yeryüzünde
Bir ölür bin dirilir anam dendiğinde
“Buyur buradan iç” der gibi sunar canı

Acep neresi ondan ötedir ki
Hangi dağ ondan yücedir ki
Hangi toprak böylesine bereketli
Hangi can ölümüne yürekli
Nerede gözünün nuru
Nerede bileğinin gücü
Nerede alnının teri yoktur
Çünkü o kahraman olmaya mahkûmdur
Kısacası anadır kadındır
Candır canandır
Ve de ölümüne vardır

Yurdagül ÖZAY