Anladım ki artık
Senin geleceğin ve hatta nedenlere ineceğin
Saikleriyle yüzleşip, hiddete ödün vermeyip, nefsini düşüneceğin
Hesabın her halinde gözyaşlarınla arınmak için gayret edeceğin çok zor görünüyor


İnsan önce düşünmeli
Sonra kal etmeye, aklın ve izanın muvazenesinde
Kalbi hassasiyetin latifliğinde, kırıp dökmekten vazğeçmeli
Nedamet duymamak için tefekkür etmeli, kalp kırmanın çare olmadığını alamalı


Heves ve his aklı kör eder
Edep ve sabır hali terbiye eyler, kanaat ne müthiş değer
Gitmeden, göçmeyi nasıl içimizde barındıracağız, umutları nefs için mi kurutacağız
Nederler kaygısından ne vakit kurtulupta, keşkelere bulaşmadan gülmeyi başaracağız


Evet, sefillik ve rezillik benim
Ve hatta pişkinlik ve aymazlık vazgeçmek istemediğim
Ne kadar acziyet ve zan varsa tutunduğum kıymetlim dersem, inanırmısın
Yoksa hala dedeğim dedik zehabıyla mı yaşayacaksın, esir etmek için durmayacaksın


Rıhtımlar bomboş, martılar sarhoş
Dalgaya ilişen nazarım ne kadar muzdarip ve nahoş
Nerde huzur bulacağım, yalnızlık limanlarında göçmeye mi adanacağım
Yoksa uykuya hasret bir zavallı gibi ağlamaya mı kanacağım, bankta mı sabahlayacağım


Vican neden bu kadar sessiz ve çaresiz
Kalp burkulurken, nefesin takati çekilirken, lahza alay ederken
İradem bizar halde inlerken, aklım ruhuma seslenirken, ümitler sefilleşirken
Hangi yüzle el açıp ruhumun sahibine iltica etmeye cüret edip, müddete erişeceğim


Her unutmak çabası, çarersizlik sancısıdır
Meğerse mazi bazen ne kadar karanlık ve nahoş sayfaların figanıdır
Hangi yokluğa itiraz etmeliyim, içimi kemiren asiliği nasıl edebe adayıp arınmalıyım
Vurgun adına kimden davacıyım, masum niyetimi harap eden nefesten artık çok uzaktayım



Mustafa CİLASUN