Gözlerinle susma,
Duyamıyorum seni.
Sevdiğini mesela,
Söylemek istediklerini..

Dudakların ’gitmeliyim’ yalanlarını söylüyor kulaklarıma,
Biliyorum, bu sen değilsin;
Bu dudaklar bile,
Dudakların değil aslında..
İzin ver,
Gözlerinle konuşmamız lazım;
Yapmak üzere olduğun ayrılık hatası hakkında.
Çünkü beni ilk günkü gibi seviyorsun hâlâ,
Aldığım çiçekler bile,
İlk gülki gibi kırmızı duruyor vazonda..

Gözlerinle susma,
Boğma gözbebeklerini gözkapaklarınla..
Masumluğunun suçu yok söylenen yalanlardan.
Biliyorsun, burnun bile uzamıyor artık masallarda..
Masallardaki prensesler birer birer ölürken,
Cadıların zehirli elmalarıyla..

Susma,
Sustukça tekrar kanatıyorsun kabuk bağlayan yaralarımı
Ve üşüyen aşkın üzerine örtüyorsun,
Soğuk ayrılığı..
Üşüyorsun,
Donuyorum..

İki zıt kavramla;
Ayrılık soğuk,
Aşksa sıcak..
Gitmeliyim derken,
Dudakların çatlıyor bu yüzden..
Susmaya devam ediyorsun,
Sanki küçük bir çocuğun ilk defa baba demesini bekliyorum..

Hadi konuş,
Gözlerinin ağzını kapama kirpiklerinle.
Dudaklarına inat bir karar al şimdi,
Gitme..

Ahmet Kastancı