Yokluğunun kara gecesindeyim
Sensizlikten içim içime sığmıyor artık
Ne yapsam ne etsem bilemiyorum
İnan yerini hiç bir şey dolduramıyor artık
Seni öylesine çok seviyorum ki
Senin bile tahmin edemeyeceğin kadar
Yürekli bir sevgiyle seviyorum seni

Kim bilir belki geri dönersin diye
Her saat başında seni dileniyorum
Seni sıkı sıkı sarmak isteyen kollarım
Kos kocaman bir boşluğa sarıldıkça
Her defasında yarım kalıyorum
Kendimi hangi kuytulara salsam
Hangi kollara atsam bilemiyorum

Gözyaşlarım yağmur olup akıyor
Hayalini çizip gözbebeklerime
Sensizlikten ağır ağır ölüyorum
Yaşadığımız o mutlu seneleri
Düşündükçe her defasında
Kör bir kurşun gibi
Yüreğime saplanıyorsun
Sanki cehennemi yaşatıyorsun bana
Hayatın tüm tükenmişlikleriyle
Üzerime üzerime yürüyorsun

Ömrüm boyunca anlayamadım
Senin bu saçma sapan tavırlarını
Gel desem kollarıma gelmezsin
Beni sabahlara kadar sev okşa
Kokumu ciyerlerine kadar
Çek desem çekmessin

Senin maksadın nedir sevdiğim
Beni öldürmekse eğer niyetin
İşte bak adam gibi karşındayım
Varsa mangal gibi yüreğin
Yeter artık bukadar çektirdiğin
Çek tetiğide uğrunda öleyim...

Ufuk Güney