BU ŞEHİRDE KÜÇÜK BİR KADIN GİZLİ,
GÖZLERİNDE HÜZÜN VAR HER DAİM..
KİMSE TANIMADI,KİMSE BİLMEDİ ONU.
YORULMUS AYAKLARI,HALİNE ALDIRMADI,
SÜRÜKLEDİ ONU..



HALİNDEN MEMNUNDU O,
GEÇMESİN İSTEDİ SAATLER,
AVUÇLARINDA SIMSICAK BİR EL,
DOLANDI KIZILAYDA.


KORKMADI HİÇ,BAKTI GÖZLERİNE.
SANKİ KIRK YILLIKTI BU BAKIŞLAR!
GÖZLERİ EN DERİNDEN PARLIYORDU
YÜREĞİ AĞZINDAYDI SANKİ..

KARŞISINDA OTURAN ADAMDA KİMDİ,NEYDİ?
NASILDA DAĞLAŞMIŞ ÖFKESİNİ YİTİRMİŞTİ..
HÜZÜN BULUTLARI,
SICAK BİR NEFESTE DAĞILMIŞTI..


YANAĞINDA BİR SERİNLİK HİSSETTİ,
ANKARANIN AYAZI GİBİ,BUZ KESTI ELLERİ..
ARDINDAN PEMBELEŞEN YANAKLARI
ELE VERDİ ONU..


KARANLIK BASINCA ÇOK ÜŞÜDÜ.
KUCAĞINDA KÜÇÜK BİR KIZ VARDI,
YABANCI BAKIŞLAR ÜRKÜTTÜ ONU
BİR YANI EKSİLMİŞTİ ARTIK,


SKICA SARILMIŞTI KÜÇÜK KIZA,
AĞLIYORDU SESSİZCE,
BİR KENDİSİ DUYUYORDU HAYKIRIŞLARINI..
GİTME DİYEMEDİ,DİYEMEZDİKİ..


SAHTE DEĞİLDİ HİÇ BİR AN,
BÜZÜLEN DUDAKLAR,
SAATLERCE SUSMALAR,
KEDER DEĞİLDİ,

......... SADECE HÜZNÜN YÜZÜYDÜ....