Kavga çıkarmaya fena alışık
Gördüğüne çatar pasaklı gelin
Mutfakta bekliyor onca bulaşık
Yıkamadan yatar pasaklı gelin

Gütmesini bilmez iki tek kazı
Yine de bırakmaz cilveyi nazı
Boğazı kağnıda sanki bir mazı
Ne bulursa yutar pasaklı gelin

Bir yanı tencere bir yanı tava
Haline bakmadan gidiyor ava
Kimseyi beğenmez aman bir hava
Samana sap katar pasaklı gelin

Süpürge yakışmaz alsa eline
Urgan kısa gelir tomruk beline
Belaya götürür düşme diline
Çok palavra atar pasaklı gelin

Temizlik denince ırağa kaçar
Ağzından etrafa salyalar saçar
Şöhret olmak için havaya uçar
Benliğini satar pasaklı gelin

Öküzün altında buzağı arar
Yokluğu huzurdur varlığı zarar
Akıldan kaçıktır veremez karar
Hep kendini utar pasaklı gelin

Azıcık yürüse boyanır tere
Onu da götürür gittiği yere
Yeter ki birisi bir selam vere
Üç gün lafa tutar pasaklı gelin

Vefakâr diyor ki ‘Arınsın yürek
Güzel ahlak kulda yıkılmaz direk
Her insana edep mutlaka gerek’
Çamurlara batar pasaklı gelin