Ağla gülüm sen ağla, arkandan güleni bul
Zamanda bata çıka yürüdüğün yol senin
Kapılma evhamlara, içinden geleni bul
Takındığın şu tavır bu bedene bol senin


Alış artık zamanın iki yüzü var mutlak
El ver, el uzatana; derdini sileni bil
Kaynayıp fokur fokur potanda eriyip ak
Sıkıştığın kabında, çektiğin çileni bil


Bağla, durma ömrümü gönlünün ipliğiyle
Ak içime, yak beni; hücum et magma gibi
Kokuşmuş bedenimi, kemiği, iliğiyle
Vur, kır, talana uğrat, adeta yağma gibi


Su ol, çağla üstümde her gelen yeni çağ’la
Gün ol; özde, özgün ol; işlerinde düzgün ol
Aklına ben gelirsem, iki damlayla ağla
Yaşın yoksa bezgin ol; candan cana gezgin ol


Ararken “can elleri”, duysan şakıyan dili
Hasret çektiğim gül ol, kokunla içime dol
Giderken son sefere, sallamasan mendili
Dönüşür dolambaçlı, karmaşık biçime yol


-Beni yaban sayarsın, halime ağlar ağyar
Elbet bir gün duyarsın, verilirken selâ’m, yâr-


Güneri Yıldız (Elazığ, 10.01.2012)