Yalnızlık kendimizle barısık oldugumuz halde tum dunya ile kavgalı olmaktır bazen;
Kızıyor insan işte.. Nasıl olur da benim gibi bir kul daha yok bu yeryuzunde diye,
Hatta bazen o yalnızlıgı kırmaya, aşmaya calısır ve mumkun oldugu kadar ses cıkartmaya calısır ki gorunsun, farkedilsin diye..

Ah eski dostum ah ! Nekadar yalnızım bir bilsen..
Gelsen ya şimdi, ses etsen ya bana bir yerden,
ya da bir koşenin arkasında gizlenip izliyorsan beni eger,
hemen ordan cık gel yanıma !
Sana oyle bir muhtacım ki, oyle ihtiyacım var ki sana şimdi eski dostum..

Cok yalnızım, cok gucsuzum ben; Nasıl hırpaladı beni bu yıllar bir bilsen,
sesimi bir duyabilsen.. Kalbimdeki kopan fırtınaları hissedebilsen de
hemen atlayıp gelebilsen. Cok sey lazım degil, yanımda olman yeter be dostum..
Elimden tutarsın, güçsüz halime acımazsın biliyorum, hatta tam tersi-bana kızarsın hemen ayağa kaldırırsın beni anında !

Kimse anlamaz ki zaten yalnızlığın arkasında saklı olan duyguları..
Oyle bir çaresizlik var ki dostum, oyle bir acı..
Kimse ile paylaşamıyor insan acısını,
içinde tutamıyor onu, tuttukça birikir, biriktikçe
içimizi kemerir, yuk yapar taşıyamaz oldum ben onu.

Anlamasın zaten kimse, uzulmesin be dostum,
üzüntüden ziyade acıma gulmesinler, hatta acımı
kılıç gibi saplamasın kimse gogusumun ortasına..
Saplayacaksa biri, gel sen onu sapla !
Dost dedim ya ben sana, gelirse senden gelsin bu yara..

Cekilmez bir hal dedim ya ben iste kimse anlamayınca, sende gelmezsen eger
ben çekilirim yine sessiz hucreme.. Avunurum uzuntum, gozyaslarımla.
Bir gun elbet gözlerimi acarım yarının umutları, hayalleri ile.
Etrafım kalabalıktır cogu zamanda ama anlamayınca kimse
bu yalnızlığımın acısından yine onu çekmek zorundayım ben.
Suclayamam kimseyi be dostum ben..
Sonucta herkezin hayatı kendisine; heyecanı, acısı, sevinci, askları, bir melodinin verdigi hissi...
Tum o duygusal anıları bir tek kendimiz yaşarız, birtek kendimiz anlarız cogu zamanda..

Boş duvarlara bakarlar insanlar, birseyler bulmaya calısırlar onlarda..
Tıpkı ,,boş’’ dediğimiz insanlar gibidir ya onlar-beklediğimiz her neyse
olmayınca başımızı çeviririz ekşi bir gülümseme ile,
arayışımıza hep devam ederiz, ama ne acı ki en zor anılarında bazen ne dost gelir imdadına, ne bulunur bir care şu yalnızlık ızdırabına…
Ya onunla barışırsın, ya da direndikçe boşlukların arasında suzulmeye devam edersin..

Allah kahretsin bu yalnızlığı !
Allah kahretsin !