0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
949
Okunma
halepçede ölen çocuk resimlerine bakınca kendi çocukluğumun rsimleri geçti gözlerimde.sanki ölen bendim o çocukluğmda,kirli ve masum korkaklığımla
nasılda unutlyor herşeyin başlandığı bir sokak başında
o çocuk masumiyetini kırık bir oyuncakta gizlemiş kirli temiz yüzler,
satır aralarından silik gözyaşalrına dokunulması kadar
yaralayan bir eldir elin dokunuşları.bu elem yaraya,
ve kimsesi yoktur,bu kimseiz mezarın.
daha dün çocuk olmak için tatlı sancılar çektiryordu,
şimdi çocuktu kimsesiz bir mezarda kefensiz,
yasak toprakların koynunda yatan.
hiçbir kayıtta bulunmayacak bu kimliksizlerin dosyaları.......
hakan çavdarcı
