Anlamak mümkün değil, nedendir bunca tuzak?
Niye sevmezler bilmem gerçek şiir yazanı?
Dillerde dönüp duran, dostluk kalplerden uzak
Son günlerde ortalık sanki cadı kazanı
Haberler uçurulur "şu isme yorum yasak"
Nereye dokunsan kir, nereye baksan pasak

Bir zaman yüzümüze gülenler "can dost" diye
Maskeleri düşünce düşman gibi bakarlar
Bilen varsa söylesin, bu kadar oyun niye?
Neden iftirâ atar, herkese kulp takarlar?
Kimisi gaza gelir bir şey sanar kendini
Sessiz sâkin akarken birden yıkar bendini

Kimisi kahramandır, k(ı)lavyenin başında
Mangalda kül bırakmaz kasım kasım kasılır
Kimisi zamparadır, kendi yetmiş yaşında
Kızıyla aynı emsâl bayanlara asılır
Kimimiz abla abi, kimimiz kardeş bacı
Böyle bir âilede bu olanlar çok acı


Herkes bir yol tutturmuş, taraftar bulmak gâye
Kimi aşka sevdâyâ kimi dîne sarılır
Yalandan övmezseniz, dağıtmazsanız pâye
Dost bildiğiniz herkes bir gün size darılır
Çıkarcı insanların sanırım ortak huyu
Ânında arkanızdan kazıverirler kuyu

Bâzıları alışmış herkese kem bakmaya
Oynanan oyunları göre göre sıkıldım
Hayli uğraşan oldu bana çelme takmaya
Altı yıldır burdayım, ne düştüm ne yıkıldım
Siz devâm edin beyler tuzakları kurmaya
Yazmaya yeminliyim, niyetim yok durmaya.


Yüzlerinde maskeyle gelirler bir araya
Yorum dostluğu kurar bâzı hanımlar beyler
Toplanır "beyaz" derler kömürden de karaya
"Algülüm ver gülüm" der, birbirini hoş eyler
Yazdıkları şiirler andırsa da nesiri
Onlar yine de över, tam gösterir kesiri

Bunlardan şikâyetçi yalnızca ben değilim
Olanlardan çok insan rahatsız biliyorum
Dedikodu yapmaya gösterilen eğilim
Belki biraz azalır, tek bunu diliyorum
Bir son verin herkesin kuyusunu kazmaya
Çıkarın kalemleri, haydi şiir yazmaya!