Üşümek izler kış ortası sevdamı
Kar üzerime örter,içimde bastırdığım hazanımı
Mevsimler rüzgarıyla noktalanır şiddetinden
Ayrılık sesleri yankılanır
Kavuşma sıcağını özleyen ziyaretsiz evlerinden

Mutlulukların yolu düşmez bu patikaya
Beni de alıp saklar aşka mağlupluğunda
Kalbime saplanır kristal damlalarım
Soğumaya talip olur,gitmekten usanan dizlerim

Çöküp kalırım olduğum yerde,acımın üzerine
Hareketsizdir anlamını kaçırdıklarım
Uzanır dokunurum,seni yaşadığım izerine
Söyleceklerim vardır elbet,ama durgunlaşırım

Çatıya düşer,üzerime toprak gibi kar
Sensiz buzlanışıdır bu sesi,zamansız çağrımın
Titreyen özlemin pus yerinde
Senli sevdamın nöbetsiz krizleri tutar

An gelir,beyaz,fırçasını kaldırır penceremden
Dışarda tipi uğultusu,kesilir inceden inceden
Ilık sarışın sokulur koynuma,kaldırırm başımı
Beyaz bir avuntu kopar,ruhuma gökyüzünden

Biraz daha iyiyimdir,sonra çekeceklerimden
Soluklanırım bir nebzelik şefkatinden
Bilirim,beni düşünüp duana nail ettiğini
Bu yüzden hiç caymam
Seni nasıl bu denli sevdiğimin,silinmez ezberimden

Ziya Karakoyun