Ben bulamadım.
Kaybettim sende
Kendimi.
Bulamadım…

Bugün seni yazdım
Seni çizdim zihnimde.
Cigaramı, çakmağımı
Koydum masaya ve
Başladım beklemeye.
Vaktinde geldin.
Burası Almanya tabii,
Sen de uymuşsun bunlara.
Bahnhoftan aldığım
Kırmızı bir gülle
Karşıladım seni.
Beyaz ekranda
Tarif ettiğin gibi
Üzerindeki siyah elbiselerden
Kırmızı şalından tanıdım seni.
Çok da yakışmıştı hani!
Sandalyeni tutma
İnceliğini bile gösterdim bugün.
Çok olmuştu,
Çiçekçiye uğramayalı
Sandalye tutmayalı.
Heyecanlıydım
Lise yıllarındaki gibi.
Ürkektim…

Karşında konuşmak,
Klavyede yazmaktan
Çok daha zordu.

“Sen” yazmaya alışan elimi
Dinlemedi dilim,
Belki saygıdan,
Belki kutsallığından
Kadının
“siz” deyiverdim.
Günlerdir yinelediğim
“Ne zaman kahve içiyoruz?”
Sorusunun cevabı nihayet
“Bugün”müş dedim
Ve ekledim:
“Ben Size tutkunum!”
Bir şey söylemek istedin
Belki de “ben evliyim ve…”
Diyecektin.
Devam etmeni istemedim.
Aklımın ucundan bile geçirmedim
Evliliğini, çocuklarını…
Saçının rengi, biçimi
Gözlerinin bir anlamı
Yoktu benim için.
Yanımda olman,
Benim için gelmen
Yetiyordu bana.
Kırk yıl hatırı olsun,
Beni unutmayasın diye
İlla da kahve ısmarladım sana.
Havadan, sudan konuştuk
Yudumlarken kahvelerimizi.
Bir de sigara yaktık
Usülüne uygun.
Kırmadın beni yine
Bıraksan da sigarayı.
Adını sordum,
Soyadını söyledin.
Dedim ya burası Almanya.
Sen de bunlara benzemişsin.
Adını kullanmıyorsun.
Çok lazımsa nick ‘imi kullan
Dedin.
Çok da gerekli değil adın.
Parmaklarım alışkın zaten
Dilim de alışır nickine…
Uykusuz kalışlarımdan,
İçimdeki heyecandan
Bahsettim sana.
Dinledin beni sabırla.
Ve sordun gözlerimin
İçine bakarak:
“Benden ne istiyorsun?”
Günlerdir kendime sorduğum
Soruyu sordun bana.
Sustum…
Ve kalktım masadan.
Kurduğum hayaller
Bir soruyla yıkılıvermişti.
Hayali bile yasaktı
Adını koyamadığım
Bu yakınlaşmanın.
Yaşımız mı geçmişti,
Tabular mıydı,
Koyduğumuz anlamsız
Kurallar mıydı hayatımıza?
Cevap verilemeyen
Bir soruyla
Başlamadan bitmişti..
Hüzün, isyan kalmıştı geride.
Bir de adını koyamadığım
O şey…..