Bugün dünyam ayazdı,
Düşüncelerim yorgundu
Ve soğuktan ruhum dondu,
Ufuktaki güneşin kızıllığı,
Sislerin arasında boğuluyordu.
Çayırlar üşüdü ve ağladı,
Kırlangıçlar yuvalarında dondu,
Serçeler ağzı açık kaldı,
Kızıllığın ortasında
Kaybolan bulutlar,
Hizaya giren sıradağlar,
Bacalardan yükselen,
Yanık sesli dumanlar,
Bugün çok ama çok üşüdünüz.
Bu gece taşları buz kesti,
Haşaratlar bedensizleşti,
Rüzgâr nefessizleşti,
Göller, çaylar, nehirler dondu,
Kalplere baykuşlar kondu.
Bugün düşünceleri buz tuttu,
Ayaz tüm yeşillikleri yuttu,
Her bir ağaç: ‘Çıkma sokağa!’
Diye sessizce haykırdı,
Aralık, silkeledi ağaçları,
Ağaçlardan örtüler düşünce,
Soğuktan dona kaldı.
Rabbim! Soğuk havalar bile
Senin en büyük nimetindir,
Ayazlar senin ganimetindir.
Senin sonsuz nimetlerin,
Düşündürür beni geceleri,
Kalbimden döker heceleri,
Ağlayan gözyaşlarım,
Ayazla arkadaştır geceleri.
Senden bize ne gelirse güzeldir,
Buz kesen ayazınsa özeldir.
Işıklar donar sokaklarda,
Sokak köpekleri cirit atar,
Ayazın kucağında sabahlar.
Dağların korkusuz zirvesi,
Kaş, göz eder enginlere,
Ayazla selam yollar sevenlere.
Üşüyorum hem de çok üşüyorum,
Üşüdükçe daha çok düşünüyorum,
Düşündükçe kendimi buluyorum,
Buldukça ilahi aşkla doluyorum,
Doldukça zamanı mahkûm ediyorum,
İşte o vakit, hak yoldan gidiyorum.
İyi ki soğuklar varsınız,
İyi ki ayazlar varsınız,
Güzel insanlara yarsınız,
Nankör insanlara darsınız.
Sizi gidi nankörler!
Şükrü bilmezsiniz,
Oturup ağlamazsınız,
İnsan gibi gülmezsiniz,
Salim akılla düşünmezsiniz,
Hak yola gelmezsiniz,
Bir damla ayazı bile
İnsanlığa çok görürsünüz.
Soğuklar, ayazlar,
Sizi çok seviyorum,
Sizin sıcacık sevginizle
Kalbimi ısıtıyorum.

Aralık/2011
Akdağmadeni