Süpürür yalnızlığı kırgın bir mevsim
Müfrezelerin kapladığı bir dünyada
Gözlerin tiril tiril büyümüşlüğü
Yakarışı, çığlığı bozguna uğrar
Ve;
Küremizi kol gezen hiçlik
Düşe devrilir




Sızılar
Rabsiz dökülüyor evrene
Kimseler kalmıyor yeryüzün de
Çarpışarak çekiliyoruz
Bedeli ödenmeyecek hiç bir anın
Küçük sesler bile titriyor
sorgulanıyor şehlâ




Bir çağ s/üzülür sözevinde
Halklar ağız ağıza ısırılır
Parçalandıkça yontulur
Ölüm gibi durgun ve sessiz
Yerin yüzünde




Henüz özlenmemiş bir yer olmalı
Uyuşur bağışlarsak kaderi
Kendi özünde batar
İsli menzil ve toprak adına kurban verilir halklar
Duyulur alevin ıslık sesleri




Ey yolcular!
Şiddet tüttü dağ başı iskelesinde
Mahşer var mı nerede!
Yok ki o yumurta deliğinde pusup kalalım!
Vakit yok diyorsam eğer
Takılın dalyanlarıma!
Çünkü canlıların en güzeliyiz
Bizim cehennemimiz beş kala durdu
Tozlandı pörsümüş efsane
Yürüyelim kirli deli gömleğimizle
Ürkek ve yarı baygın
Döne döne katları
Tırmanalım




Çok ezel kanlı post sarışınlığında
Sev ve yarat diye başlasın her milâdî şiir
Ağlıyorsak eğer
Vakit yok!
Vakit yok!
Kıyamet kıyamet şimdi!

’Şahmaran’


Yol ver dünyamızın ürkünç ejderi