Bir cinayete kurban giden sen değil,
senden yana kopan fırtınalarım oldu.
Bir hasta iniltisinde sıkışıp kalan zaman...
Ve peşi sıra dertler dizi dizi.
Dudağımda suskunluğumun bir izi...
Kesilmiyor içimdeki "Sen" gürültüleri...
Birbiri ardına kavuşamayan özlemler biriktirdim ceplerime.
Her birinin tek ilhamı "Sen"...
Her aşk kendi acısını kendi demler.
Sevdalı yanım uzak dur!
Pusunu onsuzluktan yana kur!...
Yoksa bir intihar daha yaşanacak gözlerimde...
Yorgun bedenim kalabalık nefeslerde...
Damarlarımdan akan usul usul hiçsizlik!
Ne söylesem küfür gibi anlamsız!
Ben; varlığını "hiçsizliğimle" çarptım.
Hiçsizliğim sıfırken beni on kat kanattın...
Bu yüzdendir ki bakış açımı değiştirdim.
Artık hayata "Senli" taraflardan bakmıyorum...
Nefretim senden yana ikiye bölünüyor.!
Her bir nefretim baş harfini sana satar...
İçinde ben uyaksız kalırım.
Bir yüklem alırsın gözlerimden ben Haliç’e kendimi ;
"Özne"siz asarım...!