...
...





zamana karanlık çöktü

gecenin ortasındayız







dışarıda yağmur ıslatırken ağır beden yanıklarını

baharı göremeden kuruyan filizlere veda etmeli artık

solgun sarı ümitleri

hep bir başka yazdan kalma kuraklıktan taşıdıkları

yalnızlıklarına arkadaştı sefalet sancıları







yalnızca bu gün hayatta kalabilmeye

bir lokma ekmek için

kabullenişleriydi kadersiz bütün yangınlar

yarınsız bir dünyada çırpınışlardaydı umutları







hayat bu

solgun siyahtır bulutları

güne hep düşer gece

ve karanlık

birilerinin şen kahkahalarına

hep bildiğimiz yalnızlıklardan yansıması değil mi

yoksulluğun acımasız bir zamanda







zamana karanlık çöktü

gecenin ortasındayız







kanar artık bulutlarda kan yağmurları

sessiz çığlıkları sarar şehrin sokaklarını anaların

geriye dönmeyecek körpe canlarına

yürekleri yangın yeri

gözlerinde biten bir romandır hayat







unutulmuş bir coğrafyadır yaşamak

unutulmuş bütün sevgilerden arta kalmış

sahipsiz bir kaç beden

zalimce kulanılan bir kaç hayat hepsi hepsi







zamana karanlık çöktü

gecenin ortasındayız ...





Bu şiirim, istanbul ümraniye ilçesinde meydana gelen çadır yangınında yaşamını kaybeden 14 inşaat işçisi insanımızın anısına ithaf edilmiştir...

Mert YİĞİTCAN
13 03 2012 beykoz / istanbul