Bir şimşek parıltısı kadar kısa bir parçasındasın
Levh-i Mahfuz’a ışık düşen Kalubela’da zamanın,
Yaşadıkça hissene düşenin ne olduğunu çözeceksin
Memnuniyetsiz davransan da gökkubbenin altında
Payına düşenden fazlasını bulamazsın.
Deli çağlarını yaşıyorsun şimdi
Hayatın azgın dalgalarında teknenin başına geçmiş
Dümeni istediğin gibi dönderiyorsun
Sarp kayaların hesabını yapamayacak kadar körsün
Klavuz, hayatın deli dalgalarının bir gün
Sarp kayalara bindireceğini söylese de
O’nu duyamayacak kadar sağırsın.
Tekneyi kayalıklara bindirip te
Enkazına tutunduğun gün.
Neler kaybettiğinin hesabını yapmak
Aklına bile gelmeyecek.
Zamanla yitirdiklerin aklını başına getirecek
Geriye alınmayacak zamanların verdiği ızdırabın
Pişmanlıklarında kalacaksın.
Bir kez olsun dışarıda birt noktadan
Kendi içine bakmayı başarınca,
Ve gözlerini etrafa kapatıp kendi içine açınca
Bütün söylentilerin özetinin senden
Çıkartılmış olduğunu göreceksin.
Önce inanmak istemeyecek
Acıyan gözlerini yumacaksın
Nefes nefese ,gerisin geri ödünç imajlarına döneceksin.
Bir yıldırm gürültüsü kadar güçlü,
Bir şimşek parıltısı kadar etkili
Ve son defa ,ama bu defa kesin
Toprak gibi göklerin de tam orta yerinden
Yarıldığını anlayacaksın.
Niçin yaratılmış olduğunun bilincine varacaksın
Henüz yağmuru sevmiyorsun
Çünkü bilmiyorsun
Aklın uçarı hiç ıslanmamışsın
Ama yakındsa görecek ve bileceksin
Hiç şansın yok
Sen de ıslanacaksın
Ve yağmuru çok seveceksin.


Mehmet Zafer