Hüzündü adım
Ve
Ben doğurmuştum seni
Kendi özümden...




Yanık tenli şarkılar düşmüştü eteğime
Ölüm sonrası ağıtlar gibi
Fırat’ın çözülmez bilmecelerinden
Basra körfezi gönüllere dökülen
Siyahi haykırışlar...




Loş ışıkların
Üşüyen darbelerinde kaybolmuştuk
Ölüler şehrinin cadde köşelerinde
Dumanı tütmeyen çaya
Katık yapmıştık gençliğimizi...




Boykot kararları
Açılan pankartlar eşliğinde
Kardelen-vari bir onurla...
Terörist eylemler hazırlığında yüreğim...




Ne yediğim coplar acıttı canımı
Ne duyduğum küfürler
Hiç bir şey yıkmamıştı varlığımı
Senin isyan edip de
Aslını kalbinde büyüttüğün
Nefretin kadar...


Artık kelimelerin ne anlamı var...






Asimaral... 15.EKİM.2007





Arkadaşlar az önce şu yazının bulunduğu şiiri okudum ve iyi değilim. Bunu şiirimin altına yazmamın nedeni sizlerin de görmenizi istememdir. Link de verdim lütfen ziyaret edin.

(emre onbey’e

geçirdiği kaza sonucu yaşamayı reddeden can dostumuz emre için... lütfen artık uyan dostum.. gülüşün gözlermizde kaldı... bizi hayata bırakma hani söz vermiştin daha beyoğlunda ki kaldırım taşlarını sayıcaktık...

dualarımız seninle lütfen iyileş artık..allahım yardım et...
www.edebiyatdefteri.com/index.asp?istek=tum_siirler&sair=13560&k=detay&Siir_id=58088)