17
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1507
Okunma

koynumda yokluğunla
ne vakit sabahlasam o koy’da
yârlığın daha da bir koyuyor
yokluğun koyu siyah...
çokluğun...
eyvah.
o koy’un akşamlarında ah...
yaprak arası kuytu bulut getirip
bırakıyorlar masama
dokunmuyorum.
bardağıma buz koyuyorlar
gözlerime tuzlu sevda artığı
biliyor musun?
çok dokunuyor.
o vakit anlıyor güz gözlü kadın
tam da saz elli kız
çalamayınca şarkıyı
zira
yokluğun
başı ezilememiş yılan
hani bilse ki beş bahar sonra
koku verecek gül’dür varlığın
güç de olsa çalardı kız
inler inler söylerdi kadın
suç da olsa.
anlayacağın...
sözünü tutamamış şarkılar var ya
alnıma döküp gittiğin
saçlarından da talan.
ve çok değil daha önceki akşam
datça’nın koynundaki o koy’da
kimsenin tanımadığı
yağmurlu bir asfalttı koca ankara.
gerisi yalan.
gerisi yalan.
JD/ Datça-Hayıtbükü