I
Seni bir yaz gülünün yaprağı sanmıştım
Ve sen bütün bülbüllerin tapınağı olmuştun böylece

Nedimler seni yazmıştı
Beyitler büyümüş gazeller aşılmıştı

Seni bir yaz gülünün yaprağı sanmış ve sevmemiştim
Çünkü yaz gülleri ve Nedimler alışılmıştı

Çaresiz gazeller içinde
Goncadan başlayarak yozlaşılmıştı

II
Seni bir yaz gülünün yaprağı sanmıştım
Ve sen suçluydun bilenmiş bir hançer olmadığından

Çünkü ben sevdalıydım ve boynumda bir ilmik vardı
Çağdaş sorumluluğumdu sağ kurtulmak Kerem yangınlarından

Seni bir yaz gülünün yaprağı sanmıştım
Ve sen suçluydun bilenmiş bir hançer olmadığından

Çünkü benim gözlerim ve ellerim bağlıydı
Ve boynumda bir ilmik vardı

Çünkü ben deryada ölümüne seyreden
Çağdaş bir kadırganın isyankar forsasıydım

Saat ölümün göz bebeklerine basarak yürümek saatiydi
Bir gül yaprağıyla uzlaşamazdım

III
Seni karanlık bir gecede kızılca gördüğüm zaman
Bir yaz gülünün yaprağı sanmıştım

Ve sen ömrümün ölümle buluşma saatinde
İpimin üstüne kordan bir çelik gibi düştün

Ben bir forsaydım çürütürken sırtımda çağın kırbacını
Seni bir yaz gülünün yaprağı sanmıştım

Yanılmıştım.