Gözlerimi her kapadığım rüyada
Sanki gerçek oluyorsun biraz daha
Bir yalana inanmak senin kadar zor
Bir düşü hatırlamaya çalışmak kadar
İçimdeki bu hezeyan
Seni sevmenin tarifsizliği
Seni yokluğunda yaşatmak kadar zor

Kimliksiz,başına buyruk cümlelerim
Bana,zamana ve her şeye inat
Beni beklemeyecek kadar sabırsız düşüncelerim
Ayrılığın deminde ölmek kadar rahat

Bu sabah güneş gölgeledi günü
Gecenin karanlık adımlarının izlerini silmişcesine
Gözlerimin cevabı olan her damlası
Yok olup gitmiş hiç süzülmemişcesine

Daha çok mu gün var sevmeye?
Daha çok mu var ikili yalnızlığıma?
Daha çok mu bedeninden ruhundan?
Kendinimi alıkoyamamışlığıma
Oysa her sancı peşinden getirmiyor
Bir annenin çocuğuna vustlatını
Bir bünyenin diğeriyle tamamlanmasını

Aşk,onun gözlerinin içine bakıp o anı yakaladığında,onun için ölmeyi göze alma çılgınlığı kadar yalın duruyordu bende.Taa ki bakışlarımın artık suretinden ibaret olduğu ana kadar...

ZİYA KARAKOYUN