Efkâr sarar içimi,
Alır başımı giderim sahile;
Sessiz çığlıklarım karışır dalgalara...

Sen içime dolduğunda,
Zuhur ediyor karşımda;
İmkânsızlığımızın tezahürü müdür, martı?
Seslen bana can! Sen misin gördüğüm?

HAVA-SU-MARTI ya da başka bir şey!
Cismin ne önemi var?
Hissiyat değil midir, gerçek olan?
Bir damla suda deryaları yaşamak gibi bir şey;
varlığını hissetmek...

Her ne kadar gelme git" desem de;
Sensiz olamıyor bu ruhum!
Yakıyor hasretin;
Kavruluyorum susuzluğunda...

Olmuyor sensiz oluyor be canım...
Ahh!
Ruhum Seni böylesine özlerken;
Tüm yollara set çektim geleme diye...
Geçit yok artık, aşamazsın engelleri...
Gelemeyeceğini, gelmeyeceğini bile-bile;
Takılır ufka gözlerim, beklerim;
Belki gelirsin ümidiyle...
Oysa...
Oysa gelemezsin! Bilirim gelemezsin...
Geçit yok yollarına...
Yok ötesi, yok be canım...

Fakat...
Fakat gönül bu,
Ne engel tanır, ne söz kâr eder...

Ahh! Can! Can! ..
Kör kuyuların girdabına çekilsen de,
Sen her yerdesin..
Bendesin! Bendesin!
Baktığım her yerde varsın...

Geceler sesini uğuldar...

Yıldızlar uzaklığını, imkânsızlığını haykırırken;
Yağmur seni getirir; yağar içime dolarsın;
Solur’um seni nefes-nefes..
.
Sıcaklığın, şefkatin var güneşte,
Zerrelerime kadar dokunursun...

Toprak sen gibi sanki, seni yaşarım...
En sâdık, en vefalı, candan saran yâr...
Şefkatin, sevginin en bereketlisi,
En tükenmezi, ANA gibi HAKİKAT...

Toprak ve Su ayrılmaz ikili,
Sen ve Ben gibi GERÇEK...
Sabır!
Ya sabır, canım!
Çoğu gitti, az kaldı;

O, açacak kapıyı, bize mekân olacak,
Hasret kalan yürekler bağrında buluşacak
Bekliyorum özlemle, acılar son bulacak!
O gün doğum günümüz, bayramamız olacak...
..........
...............
Metanet Yazıcı