Ulan Ahmet
Sanma farkında değilim son günlerdeki burnu havada yürüyüşlerinin
Şöhret hastalığına tutuldun, attığın triplere bakılırsa
Ben seni tutup kaldırdığım gibi yere atmasını da bilirim tut aklında
Zaten canım sıkkın hayata-hayatın bana-
Arada kaynama diye söylüyorum bunları –sırf iyiniyetimden-


Yani Ahmet
İnan kifayetsiz kaldı kelimelerim
Bu son yaptığından sonra
Hani avcunun içi gibi bilirdin sen dağları
-hayat çizgini bile bilmediğin ortada-
Kabak lastikle sürdün ya bizi bu yokuşa
Pes Ahmet pes!


Bir de gurur yapıp sormazsın kimseye yolu
İncilerin mi dökülürdü kaybolduk desen anlamadım ki
Şimdi bu dağın ortasında tir tir titriyoruz ya aç karnımıza
Bir ayı çıkıp gelse kolundan çekse öğle yemeği niyetine
Neyse…
Haftasonu macerası bizim neyimize Ahmet ha neyimize!


Bak Ahmet
Söylediklerim bir kulağından girip diğerinden çıkıyor farkındayım da
Şimdi kapa kulağının birini öyle dinle
Yıllardır yalvarıyorum sana kılın kıpırdamıyor hala
Diyorum ki Ahmet senin işin yazmak, benimki okumak
Farkında mısın bilmem ama şu yaşadığımız saçmalıklardan
Bir roman çıkar aslında
Hadi Ahmet ikiletme
Al kalemi eline –hatta şimdi burda,
Yazmaya başla
Söz veriyorum sana
Biri bizi bulana kadar –ayı dışında-
Ağzımı bile açmıycam.