bendeki seni,
gözlerimdeki feri çaldığın günden beri
yangınlardayım...



yanıyor gökyüzü,
sokak sokak bu şehir,
diş diş dökülen baharlar,
gece yüklü gözlerim ve yarım kalan düşlerim


yokluğunu savurduğum kurak topraklarımda
alev alev kanıyor gelincikler

avuçlarımda azalıyor hayat, kül taşıyan ateşiyle.


takvimimdeki son yaprak,
düşlere ödünç verdiğim gelişlerin
ve en çokta yüzüme astığım gülüşlerin,
düşüyor tenimdeki ayaz yokluğuna

Üşüyorum yangınlarımda be ateş hattım.


Işık ol gel
gözlerinden çağlasın yıldızlar
dökülsün, değsin denizlerimin göğüne
yakamoz olsun, poz versin gülüşlerin
geceye bulanmış sisli gözlerime


rüzgar ol gel
gel ki, dalgalansın denizlerim saçların gibi
martılar aşka gelip daha beyaz öpsün
kıyıya vuran lacivert yalnızlığımı

köpürsün,
asırlık şarap gibi
sevişlerini yüzdürdüğüm med-cezirlerim.


gel
ateş hattım,
kor nefesim, can sızım, alın yazım

Gözlerinin buğusuyla, yağmurlarınla, okyanuslarınla gel


Gel ki,
küllerimden doğsun menekşe gözlü mevsimler

ve zaman,
kana kana içtiğim yangın dudaklarında donsun...