Acının hükmü gözlerime geçer en çok
Ve ben Yokluguna kanarım en fazla
Hadi takın boğazıma soru işaretlerinin kancasını
Kimseye verecek hesabım yok benim
Ölümüne suskunluktayım
Öldürdüm bûtün kelimeleri beynimle kalbim arasındaki savaşta
Yedim bitirdim bütün çareleri
Çaresizlik girdabında
Kimse anlamiyor ki beni
Aklım ermiyor bu dünyanın anlamsızlığına
Sorgusuz süaller giydirildi düşüncelerime
Ön yargılara kurban verdim bütün sözlerimi
Elimi uzattiğim her yerde yokluğun
Eyy yarr !
Yitirmişim tüm mevsimlerimi
Baktığım her yerde acının rengi çarpiyor gözlerime
En güzel mevsimler bana da gelir mi ki acaba?
Gözlerimin buzu çözülür mü temmuz sıcağında
Hüzün yüklü bulutlar dağılır mı bakışlarımdan
Üç mevsim geçti sen yokken
Ama ben yoklugunun saatini çözemedim
Her gece yeniden tarumar olur içim
Üzerime gelme ey hayat, yeter artık yeterr!
Zaten payıma düşen hep acı hep hüzün
Anlamsız hayatın suskun sokaklarında yürüyorum sessiz ve sensiz
Bilmedigim bir geçmişe teslim ettim ruhumu
Yitik düşlerimin arkasından sularken yolları
Acıyı bastım bagrıma, Ve kan kustum yokluguna
Artık Acının hüküm sürdüğü bir yerdeyim
Kimsin deseler verecek cevabım bile yok
Öyle yenildim ki kendime
Bütün çareleri tüketerek
Öyle çaresiz bıraktım ki kendimi
Ellerimi uzatıyorsam yokluğunu bildiğimdendir
Yitirmişim bütün renklerimi
Renkleri seçemiyor gözlerim acının rengi hariç
En güzel mevsimler kimlere gelir bilmem.
Hüzün yüklü bulutlar yağmuru getirdi gözlerime...
Çevirdim gözlerimi içimden...Yana..
Her gece yeniden bir talan başlar
Bir olacağa teslim ettim kendimi
herkes gibi olmayı beceremedim....../Sıla