ellerim yorgun fesleğen
esnedikçe rüzgâr dökülüyor yapraklarım
omuzlarımda pespaye günlerin azizliği...

.......

yaşamak ne kadar uzak
kıyıya vurmuş bir balığın donuk gözlerine
ve kendini asmış bir ruhun ayak parmaklarına


Tanrım
rahmetini uyandır, bu sefil dünyaya...


perhizkâr bulutların
gazabında nalekâr gök
damlaya aş erirken körpe topraklar
boynu bükük bodur başakların
zorba günlerin tükürüğünde mecalsiz sazlıklar
ağlayan nilüferlere gün yetmez


Tanrım
sevgiyi hangi bilinmeyene yolladın
korkuyor aldanan bedenler...
çıplak ruhların doyumsuz istilâsından
şehveti a ş k diye dillerinden zehirli dudakların tuzağından
zehirli düşlerin albenisinden...


oyun
içinde oyun
düzen içinde düzen
ah! gözü kanmıyor, ayran gönüllü yüreklerin
daha...daha fazlası derken bîvefadan habersiz
hasta ruhlar...


.........


etine dolgun bir sukutuhayal otururken
gözümün sıska bebeklerine...


artık
kapalı bir kutuyum, sırça fanusumda
yerinde ağır, değerli bir taş
gün vurdukça gülümseyen ayna
çerden çöpten uzak
nasıl da mutluyum
üç yapraklı
yoncamla...


sarmaş dolaş yalnızlığımla
tiftiğini attırırken, keyfe keder dertlerin
dingin ruhumda estiren büyülü rüzgâr
nefesini hiç çekme dudağımdan...


yeni
filizlenen kök
tomurcuklanan gül gibi d i p d i r i
membasından fışkıran su gibi d u p d u r u


baştan yarat beni Tanrım!


......


geçsin günler
umurunda mı yüksek dağların
yeşil vadilerin...


ve
bir kez daha
anladım ki...


bin bir hayalin gölgesinde güneşlenmek
ya da bin aldanmışlığın paçavrasında çürümektense
bir g e r ç e ğ i n kuytusunda ü ş ü m e k daha e v l a dır...










Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........










ayşe uçar
02/03/2012