Kim olduğumu anlamadım,ne yaşadığım dünyayı, ne çarpıştığım ruhumu,

Bakakaldım,beceremedim üstelik,kırdım döktüm,kırıldım incindim,

Elime yüzüme bulaştırdım, içinden çıkamadım,üstelik saklayamadım,

Bak bu böyle dediler,dinledim ama duymadım,kafa salladım, anlamadım ,utandım,

Tamamda hiçmi hakkım yok...haykırmaya....



İstemiyorum dünyanızı, rahat bırakın beni, kendi halime diyemezmiyim....

Ben hiç ağlayamazmıyım,kanayan yüreğim için hep dik mi görünmeliyim,

Söylesem kimselere dinletemezmiyim,benimde dertlerim var diyemezmiyim,

Peki istemezmiyim,bende herşeyin en güzelini,en iysini,bana yakışmazmı ,

Tamam da hiçmi hakkım yok,izin bile alamazmıyım,kendi başıma kalamazmıyım.



Hiçmi hakkım yok ....kendim için gülümsemeye,hayaller kurup arasıra dalmaya,

Bana göre değilmi yaşamak, sevilmek ,gözlerine baktığımda kendimi görmek,

Yasakladınız mı bana kahkahayı,fütursuzca mütamadiyen,ayıptır diye düşünmeden,

Biraz olsun kendimle kalamazmıyım,izin vermezmi, acılar ,sıkıntılar,sorumluluklar...



Tamam sustum, her zamanki gibi başım önümde,ellerim kavuşmuş birbirine,

Ağlamıycam,gülmeyeceğim söz,bakmıyacağım benim olmayana özenmiyeceğim,

Siz nasıl isterseniz ne derseniz yaparım ben,yılmıyacağım ,yorulmayacağım,

Sevmekmi her zaman seveceğim,sevilmeyi hiç beklemeden,karşılıksız mutlaka...

Alıştım nasılsa ,hakkım değil biliyorum yaşamaya....