ve insan bozuldu
tamiri mümkün olmayacak şekilde
kalp çürüdü et koktu kemik kırıldı
güle pas değdi bir akşam vakti
bülbüle pas geçti mutluluk
ve insan bozuldu
akan su pislik tuttu
akacak kan akmaz oldu
ruh kokuştu
insanlık yerde kaldı
tabutu üç beş kişi aldı sırtına
üç beş adam gibi adam
toprağı karga kazdı
toprağı kepçe örttü insanlığın üzerine

cesetlerinin üstünde köpekler dolaşır bugün
çöplüklerinde aşıklar kaybettiklerini arar
dilenciler sokaklarında sevda dilenir
aşıklar aşk dilenir
yağmur isli mi isli yağar misli misli
kuşlar ötmez olur uçmaz olur
karanlık sarar boydan boya gökyüzünü
sicim sicim hüzün sağılır bulutlardan
insanlığımızın üstüne

bu ecel vaktidir dünyanın
surdan önceki haldir
kızılca kıyamet bir koşturmacadır
zaman çok hızlı çok ama çok
doğup büyüyor anında bebek
büyüyüp ölüyor anında çocuk
yaşlısı genç genci çocuk çocuğu bebek bir dünyada
kızılca kıyametin arifesinde
bir gram dahi tebessüm yok suratında palyaçonun
el güler haline kendisi ağlar hali pür melaline
insanlar konuşuyor etrafında
o kadar konuşuyorlar ki sağır oluyor duyanlar
insanlar susuyor etrafında
o kadar susuyorlar ki
sağır oluyor yanında duranlar
bu ecel vaktidir gülen ağlıyor aslında
ağlayan gülüyor demektir

bir alem ki yokluğun kenarında
ha düştü ha düşecek yok olacak
bir tatlı melodi gibi kalacak fani alemde
ıslığımız, parmak izimiz gibi
bir gün ıslığımız kesilirse
ıssızlığımız başlamıştır demek
az yemek az içmek az uyumak
budur ancak nefsi terbiye etmek
gitti gider tenim
uçtu uçar ruhum
kantarında hüdanın
kan ter içinde kalır adem
işte sana doğru yol ey kulum
nefsine nefesine dikkat et kulum

ecel vaktidir insanlık çoktan taziyeye durdu
hakkı aramak için insan içine döndü
içinde kor ateşe döndü
yandı bitti gül oldu bir ilkbaharda
öttü bitti bülbül oldu gülistanda

her şeyin evvelinde insan bozuldu
sonrası yok, virgül virgül bozulmalar sürdü
bozuldukça çözüldü muamma
çözüldükçe bozuldu bulmaca
bu ne zor imtihan bu ne zor bir cehennem
sırattan geçmek kılıçtan keskin
buzdan daha buz, ateşten ateş
eşeledikçe eşele insanlığın kabrini
izi kalır mı yarına adem olmayanın
bir gönle hücum ettiyse
bir kalbi viran ettiyse
bir ruhu incittiyse
adı kalır mı sonsuza

ve insanlık öldü
bu şiir talkınıdır
tak takır kıvamında
sür sürüştür
ecel vaktidir
azrail gelir
ve son espriyi patlatır
kimse hayattan sağ kurtulamaz.